ماشین رنگرزی بوبین رنگ کنی و مکانیزم رنگرزی

چند توضییح در مورد انواع دوکهای رنگرزی:

دوکهای رنگرزی از نظر جنس پلاستیکی و استیل موجود هست و همگی مشبک میباشد و از نظر شکل مخروطی و ستوانه ای و استوانه ای فنری هستند و از نظر اندازه یعنی طول چهارده سانتی هفده سانتی و بیست و سه سانتی و بیست و نه سانتی وجود دارد که بستگی به دستگاه تولید نخ که شل پیچی را انجام میدهد از دوک مناسب آن استفاده میشود.

دوکهای مخروطی اغلب برای نخهای استیپل استفاده میشود و فیلامنت بیشتر روی دوکهای استوانه ای شل پیچ میشود

ماشین های رنگرزی بوبین از نظر مصرف به سه قست تقسیم میشوند :

اول بدون فشار یا اتمسفریک که نهایت دمای آن جوش بوده و فقط برای رنگرزی پنبه و ویسکوز قابل استفاده است

دوم ماشینهای با فشار کم که نهایت دمای آنها 110درجه هست و برای رنگرزی آکریلیک و پشم و پنبه و هر کالایی که در دمای زیر صدو پنج درجه قابل رنگرزی باشد استفاده میشود

سوم ماشین های رنگرزی تحت فشار یا همان HT که امکان حصول دمای 130درآن وجود داره ومثل جتهای پارچه عمل میکند و بهترین ماشین برای رنگرزی پلی استر هست

سیستم همه ماشینهای رنگرزی بوبین براساس کالا ثابت و محلول در گردش طراحی شده که عمده تفاوت آنها با ماشینهای پارچه هست

هر ماشین رنگرزی دارای سه تانک هست

تانک اصلی

تانک رنگ

تانک رزور آب

و هر ماشینی حداقل دارای دو پمپ هست پمپ اصلی که وظیفه طزریق آب رنگ به داخل بوبین را دارد و پمپ رنگ که رنگ را از مخزن رنگ به داخل ماشین طزریق میکند

پمپهای رنگرزی در رنگرزی بوبین باید محلول را در دو جهت به داخل نخ طزریق کند از داخل نخ به بیرون و از بیرون نخ به داخل که در هر پنج دقیقه این جهت گردش آب عوض میشود و میتونه این تغییر جهت توسط موتور انجام بشه و هم میتونه در مسیر لوله های آب توسط جکهای پنوماتیک جهت آب عوض بشه که روش دوم استهلاک پمپ کم و مصرف برق کمتری داری و برای تحت فشار بردن ماشین های تحت فشار هم دو روش وجود دارد.

روش اول به صورت دایم محلول رنگ از تانک رنگ وارد مخزن اصلی شده و از آن دوباره به مخزن رنگ سر ریز میشود که بخاطر اینکه آب طزریق شده بیشتر از خروجی هست ماشین تحت فشار میره و ما میتوانیم آب 130درجه داشته باشیم

روش دوم آب تا لبه دیگ رنگرزی پر میشود و بقیه دیگ با باد فشرده تحت فشار خواهد رفت.

روش اول پساب رنگرزی همیشه قابل رویت هست ولی در عوض نسبت آب به کالا بیشتر میشه و روش دوم برعکس روش اول بوده و از نظر مصرف مواد و انرژی و آب بهتر است.

ماشین های رنگرزی بوبین دارای یکسری متعلقات هستند که به آن کریر نخ یا پاتیل گفته میشود خهای شل پیچ شده روی بوبین مشبک روی کریر چیده میشود و هر پاتیل دارای میله های رنگرزی هست که این میله ها یا سه پری نازک هست که برای دوکهای مخروط استفاده میشود و یا دارای میله مشبک هستند که برای دوکهای استوانه بهتر استفاده بشوند.

کریر بوبین

برای قرار دادن دوکهای مخروط روی میله ها باید بین هر دوک یک بشقابک استیل قرار داده شود تا ته هر بوبین روی نخ زیری قرار نگرفته و نخ آسیب نبیند.

و دوکهای استوانه ای معمولا بصورت کشویی بود و سر هر بوبین ته بوبین بالایی قفل میشود واگر از دوکهای فنری استیل استفاده بشه باید بوبین ها روی هم پرس بشوند.

در همه شرایط فوق پس از پر شدن هر میله از دوکهای مشبک حاوی نخ بالای میله ها با قفل مخصوص بسته خواهد شد

فاکتور های مهم در رنگرزی بوبین :

اول فشار پمپ اصلی که وظیفه گردش آب به داخل نخ را ایفا میکنه باید وزن و شلی نخ متناسب با قدرت پمپ باشد

دوم آب بندی بین دوکها یعنی از بین دو بوبین و قفل بالای آب هدر نرود که باعث افت فشار و دو رنگی در بوبین خواهد شد در واقع رو و ته بوبین پر رنگتر از وسط خواهد شد.

فاکتور بعدی گراف انتخاب شده برای رنگرزی هست اگر سریع باشد دوباره دو رنگی خواهیم داشت دمای تزریق رنگ نباید خیلی بالا باشد .جنس و استکام بوبین ها هم اگر خوب نباشد در اثر بالا رفتن دما تغییر شکل در بوبین پیش میاد که باعث به خوردن آب بندی بین بوبین ها و افت فشار پمپ میشود

زمان تغییر دور پمپ هم مهم است معمولا دور از داخل به بیرون بیشتر میگیرن مثلا از داخل به بیرون پنج دقیقه و از بیرون به داخل چهار دقیقه در نظر گرفته میشود ولی اگر هنگام شل پیچی نخ و نمره نخ طوری باشد که لبه های بوبین سفت تر باشد حتما باید زمان فوق تغییر بکند

انتخاب رنگ مثل بقیه کالاها باید با دقت انجام بشه تا دورنگی رو و وسط بوبینها به حداقل برسد. نکته مهم دیگر نباید رنگ حل نشده به دستگاه وارد بشود که باعث فیلتر شدن رنگ در ته بوبین ها و رسوب آن خواهد شد.

ماشین رنگرزی بوبین رنگ کنی و مکانیزم رنگرزی

در رنگرزی ری اکتیو با پنبه چون از نمک و کربنات استفاده میشه و پساب زیادی وجود داره پس از پایان رنگرزی و قبل تخلیه بهتره با سرریز کردن آب جلوی رسوب رنگ مواد روی نخ گرفته شود که در این صورت شستشوی بعد از رنگرزی کم خواهد شد. بعد از رنگرزی برای خشک کردن نخهای پلی استر سانتریفیوژ تنها جواب میده ولی برای نخهای مثل پنبه یا باید از رپید درایر استفاده بشه خیلی بخاطر مصرف برق بالا مقرون به صرفه نیست و یا ابتدا با آبگیر آبگیری شده سپس در اتاقک خشک کن گذاشتع میشود.

در ماشین رنگرزی بوبین رنگ کنی و مکانیزم رنگرزی پارچه گاها در دمای نود و یا صدو ده و یا قبل از رسیدن به دمای صدو سی دما را نگه میدارند تا رنگرزی یکدست تری حاصل بشود و دوستان در بوبین هم اینکار را هم میکنند ولی  اگر زمان رسیدن به دمای نهایی طولانی بشود احتمال تغییر شکل زیاد شده دوباره به دورنگی کمک خواهد کرد.

پاسخی بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *